دیگر اینگونه بخوان روضۀ عاشورا را            «تشنگی سر ببرد حـوصلۀ دریا را»

به عمویش برسانید علی سیراب است            بیخـودی تا نکـشد منّت این صحرا را

آب اصلا غـم تو نیست خودت میدانی            که به والله تحـمـل کـنـی این گـرما را

چقدر خوب که قبل از پدرت جان دادی            که نـبـیـنی بـیـشتـر بـی‌کـسی بـابـا را

استخوانی به گلویت زده‌انـد این مردم            ظرف شـش ماه زدی داد دل مـولا را

بیش از این تاب نیاوردی علی باشی که            شاید ایـنگـونه بـفـهـمـیم غـم زهـرا را

محشری؛دست خودت نیست عمویت سقاست            چـقـدر زیـر نـظـر داشـتـه‌ای سـقـا را

مرد گهـواره کجا؟ تشنۀ پـیکـار کجا؟            زیر و رو کـرده‌ای آداب تکامل‌ها را

آمـدی مـقـصـد اصـلـی دعـا بـاشـی و            آمدی وا کـنـی اصـلا گـره‌هـای ما را